بررسی روابط بین شکل پذیری و ضریب کاهش مقاومت در سازه های جداسازی شده

با توجه به اینکه تحلیل غیرالاستیک سازه ها موضوع نسبتا پیچیده و وقت گیری بوده و نیازمند هزینه محاسباتی بسیاری می باشد، بنابراین آیین نامه های طراحی توصیه می کنند که طراحی سازه ها براساس تحلیل ارتجاعی و با نیروی زلزله کاهش یافته با منظور نمودن ضریب رفتار انجام پذیرد. لذا در جهت نیل به این هدف، ارزیابی نیازهای لرزه ای سازه ها که شامل مقاومت، سختی و شکل پذیری می باشد از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این تحقیق مجموعه معادلات بین پارامترهای پریود، شکل پذیری و ضریب کاهش مقاومت که به روابط r-µ-t معروف بوده و طی سالهای گذشته توسط محققان مختلف، به منظور بدست آوردن رابطه تحلیلی مابین پاسخ های سیستم الاستیک و غیرالاستیک ارائه شده است را مورد مطالعه قرار می دهد. عموماً بر این مطلب تاکید شده است که روابط موجود r-µ-t اساساً یک شیوه مناسب جهت برقراری ارتباط میان نیرو و تغییرمکان در سیستمهای غیرخطی بوده و در سالهای اخیر ضریب تغییرمکان غیرالاستیک جهت استفاده موثر در طراحی براساس تغییرمکان یا عملکرد سازه ها بیشتر مورد توجه قرار داشته است. همچنین با توجه به اینکه در دهه های گذشته، جداسازی لرزه ای به عنوان یک روش مناسب جهت بهبود رفتار سازه ها مورد استفاده قرار می گیرد، لذا در این پایان نامه پارامترهای شکل پذیری و ضریب کاهش مقاومت در سازه های جداسازی شده بررسی شده است. در این راستا از مدل هیسترتیک بوش- ون جهت مدل سازی استفاده شده است. مطالعه صورت گرفته شامل مدل های سازه ای با پایه ثابت و جداسازی شده تحت زلزله های حوزه دور و نزدیک بوده که بطور ویژه تأثیرات پارامترهای مختلف بر روی ضریب تغییرمکان غیرالاستیک را بررسی می نماید. با توجه به نتایج بدست آمده تاثیر پارامترهای زوال سختی، زوال مقاومت و باریک شدگی در نمودار هیسترسیس در افزایش ضریب تغییرمکان غیرالاستیک در سازه های جداسازی شده بیشتر از سازه های با پایه ثابت می باشد.